شادی و سرور در منابع اسلامی با تأکید در روایات
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانش آموخته سطح چهار فقه و اصول جامعه المصطفی
2 دکتری فقه تربیتی جامعة المصطفی العالمیة
چکیده
هر انسانی قهرا علاوه بر نیازهای مادی، نیازهای روحی هم دارد، همان طوری که بدن مادی نیاز به خواب، خوراک و استراحت دارد. روح انسان هم نیاز به یک سری عوامل آرام بخش دارد؛ (مثل خلوت آرامش هیجان مثبت). در این مقاله سعی بر آن بوده؛ خوشحالی و شادی مطلوب، یا همان هیجانی مثبت که در اثر آن، تغییرات جسمی و روانی در انسان بوجود می‌آید و از لازمه زندگی هر انسان است. جایگاه شادی را در روایات مشخص نماید. این تحقیق به روش توصیفی ـ تحلیلی و در راستای نظام‌سازی دیدگاه اسلام، در خصوص «شادی و سرور» صورت گرفته است. در نتیجه: مفهوم «شادی»، توسط واژگان متعددی در منابع اسلامی انعکاس داده شده است. «سرور» و «فرح» این دو واژه بیشترین کاربرد را در آیات و منابع روایی برای انتقال مفهوم «شادی» دارند. اصلِ «شادی» در فرهنگ اسلام، مطلوبیت دارد؛ آیات قرآن کریم و روایات همچنین سیره معصومین (ع) رجحان «شادی» را می‌رسانند؛ اما عوامل، زمینه‌ها و اهداف شادی آن را «ممدوح» و یا «مذموم» می‌نماید. خروج از تعادل «در شادی» و زمان مکان، نحوی بر قراری ارتباط، وسیله شادی، از عوامل است شادی را مذم می‌سازد.
کلیدواژه‌ها
)