زبان یکی از نعمت های بزرگ خداوند است که آنرا به انسان بخشیده است تاازطریق آن بتواند با دیگران ارتباط برقرارکند ،اما به همان اندازه می تواند پیامدهای سوءبه دنبال داشته باشد زیرا زبان،را آفت های فراوان است، اگرکنترل نگرددموجب برهم زدن آرامش وامنیت متکلم ومخاطب وحتی شخص غایب می گردد در قرآن واحادیث معصومین علیهم السلام زبان ازجایگاه بالای برخورداراست دراین پژوهش به بررسی آفت های زبان دراحادیث ائمه معصو مین (ع) اختصاص داده شده است تا از این رهگذرانواع مختلف آفت های زبانی را از دید گاه احادیث ائمه علیهم السلام است تبین گردد بطورکلی می توان گفت هدف از این پژوهش پیش رو حاکی از آن است که آفت های هم چون دروغ گوئی، غیبت کردن، فاش کردن اسرار، پرحرفی، بیهوده گوئی، سخن چینی، وعیب جوئی، از پیامد بالای دراحادیث معصومین علیهم السلام برخوردارهستند، این پژوهش به شیوه توصیفی تحلیلی به رصد کردن روایاتی که محتوای آفت های زبانی در احادیث معصومین علیهم السلام پرداخته است.