تحلیل چند شاخصه از دعای چهل وچهارم صحیفه سجادیه
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
فارغ التحصیل سطح چهار فقه و اصول جامعه المصطفی
چکیده
دعای چهل و چهارم یکی ازمناجات و دعاهای صحیفه سجادیه امام سجادm از بیان گهر بار حضرت در بدو ورود به ماه رمضان که ماه رحمت و مغفرت الهی میباشد، ایراد فرموده اند. هر چند این دعا از جمله دعا های میباشد که از حضرت در موقعیت خاص وبرای زمان خاصی منقول میباشد. و غالباً حاوی مضامینی است که مربوط به آن موقعیت است. از جمله توفیق انجام وظایف خاص، یا تقاضای برکاتی، که در آن موقعیت، شامل حال بندگان خاص می‌شود. و یا توفیق اجتناب از معاصی وتوفیق نجات از دام‌های گسترده دستگاه ابلیس. اما فرایند نگاه امام در این دعا را اگر عمیق بشویم نشان از مرتبه و جایگاه والا و با عظمت آن ماه را نشان می‌دهد و بدین معنا است که این جایگاه به عنوان سکّوی عروج اندیشه، احساس و عمل بندگان باشد تا در مواقع دیگر نیز مشمول توفیقات و برکات الهی قرار بگیرد. حال در بیان مسئله سوالات اصلی که مطرح می‌شود؛ اولا: نوع نگاه عرفانی امامm به ماه مبارک رمضان چگونه است؟ ثانیا: امام سجادm چگونه «ماه رمضان» را توصیف میکند؟ شاخصه ها و ویژگی‌های ماه رمضان در این دعا چیست؟ پیرامون آن سوالاتی دیگری نیز مطرح است از جمله اینکه: آیا خواسته های امام در ظرف دعای ماه رمضان بیشتر به بینش و گرایش‌‌های قلبی و اعتقادی صرف، مربوط می‌شود یا به گرایش های عملی نیز ارتباط دارد؟ در پاسخ به سؤالات اصلی و دیگر سؤالات، هدف ما بیان توضیحات مختصری است در فراز های این دعای شریف، تا به قدر توان خویش، از آن سرچشمه فیاض جرعه‌ی بر گیریم و راهنمای باشد برای تقرب به ایزد منان و نجات از آتش عذاب. ان شاء الله.
کلیدواژه‌ها
)